ODO E1 – ONDO (G) E1 (12-10)

Na de spannende wedstrijd afgelopen week tegen Fortuna waren jullie al kampioen en niet meer te achterhalen. In de koppies is het dan lastig om je op te laden voor een laatste wedstrijd. En dan kan je als coach raten als Brugmans maar je weet eigenlijk al dat het opladen niet gaat gebeuren. De spanning is er vanaf, zeggen ze dan. Het doel bereikt. Enzovoorts. Ook daar kan je weer van leren. Toch doelen stellen, de spanning proberen terug te krijgen? 12 uit 6 was de uitdaging. Al snel bleek dat in die eerste 10 minuten van ODO zijde te slap werd gespeeld, Geen bezieling, toch zenuwen, net een stapje te weinig of tekort. En zoals vooraf was besproken, ONDO is gewoon een goede ploeg he, zoals elk team uit de poule. Als je zelf niet top bent dan wordt het lastig, heel lastig. ONDO was feller en gretiger. Maar met elke volgende 10 minuten wisten jullie wel steeds beter te gaan spelen en je meer te wapenen tegen het spel van ONDO.  Het scoreverloop was er ook naar, via 0-1, 1-3, 3-5, 5-5 liepen we achter de feiten aan tot zeker 7-7…met nu Romae in een hoofdrol, niet alleen als de stofzuiger die onvermoeibaar door ging, maar ook scorend hielp zij ODO in de race. ODO bleef een beetje tegen zich zelf spelen en ONDO had iets meer verschil in kwaliteit onderling, wat tot uitdrukking kwam in de wissels. Via 9-9, 10-9 en 10-10 werd de druk opgevoerd. Ook Minke bleef onvermoeibaar proberen de ruimtes te zoeken. Een onmogelijk ver afstandsschat van Duncan werd mogelijk gemaakt en ging er strak in. En in de dying seconds frommelde Frodo er nog eentje in, 12-10. Doel gehaald, 12 uit 6. Het was geen goede wedstrijd, waar we niet alleen tegen ONDO speelden maar ook tegen ons zelf. Als de basis niet goed uitgevoerd wordt, krijgen we het tegen elke tegenstander lastig. Maar ja, als je zelfs lelijke wedstrijden weet te winnen, dan belooft dit nog wat voor de toekomst…..We zijn ongelofelijk trots op jullie dat je dit er uit gesleept hebt in deze competitie! De medailles omgehangen, en het bloemetje in de hand…Met iets minder feestgevoel werd de speciaal bestelde chocolade taart binnen een mum van tijd naar binnen gegooid.

Sam en Rob!