The roadtrip to Bleiswijk.

16 april speelde odo A1 tegen weidevogels uit Bleiswijk. Nu lijkt Bleiswijk niet zo ver weg, maar de fly-over van de A20 naar de A13 was afgesloten, dus besloot ik iets eerder weg te gaan. Op 26 maart vroeg in de avond namelijk. Dan zou ik toch op tijd moeten zijn.

Richting Italie door het mooie Zwitserland kwam ik bij Sylvaplana uit. Een fantastisch skigebied, mooi weer, een mooie route ernaar toe, alleen vreselijk duur. Vandaar ben ik doorgereden naar Madessimo. Een klein skigebiedje in Italie, lekker tussen de bomen en zowaar, als de gondel gaat, boven een fantastisch off-piste gebiedje. Valt in de categorie klein maar fijn. Hier ben ik dan ook 4 dagen gebleven.

Vervolgens ging de rit naar het Monta Rosa gebied. Dit skigebied bestaat uit de plaatsen Alagna, Gressonay en Champoluc. Het gebied lijkt klein, maar ellenlange liften zorgen voor een gebied van 180 km, maar een veelvoud ervan kun je naast de piste vinden. Wel wat mistig weer af en toe, maar hier ga ik zeker nog een keertje naar terug. Lekker rustig ook, ook in de vakantie heb ik mij laten vertellen. Alleen in het weekend kan het wel eens druk zijn met Italianen. Zijn wel aardige mensen trouwens.

Hier 3 dagen gebleven, dal uit, volgende dal in, namelijk Breuill-Cervinia. Dit is verbonden met Zermatt, maar vanwege de mist was de verbinding gesloten. Wel de laatste dag in dit gebied 10 keer dezelfde stoeltjeslift genomen vanwege de fantastische off-piste mogelijkheden die dag. En wat een rust in dit gebied zeg. Zermatt niet gezien helaas, maar dat zet ik dan maar op mijn to-do list.

Maar ik moest nu toch wel weer eens richting Bleiswijk gaan. Dus ‘s-avonds richting Oostenrijk gereden, overnacht in een motel om de volgende dag voor 1 dag Ischl te gaan verkennen. Ischl is zeer bekend bij odo 4, die daar elk jaar weer terug komen. Helaas waren zij daar een week eerder, zodat ik ze daar niet getroffen heb. Wel een heel ander skivolk daar zeg, maar door een beetje de buitenkanten van het gebied op te zoeken, toch een topdag gehad.

Vervolgens naar het Arlberg-gebied. Daar stonden 2 gidsen en 8 nederlanders klaar om gezamelijk 3 dagen Arlberg te verkennen. En dan zoveel mogelijk buiten de geprepareerde pistes natuurlijk. Beetje hiken af en toe, spannende afdalingen, 1 gebroken kuit bij een mededeelnemer, maar dit waren geweldige 3 dagen.

Vervolgens richting het Oetztal. Bleiswijk komt nu wel heel dichtbij. Eerste dag Solden onveilig gemaakt en daar nog een biertje gedronken met een kennis die daar toevallig ook was. Tweede dag naar Gurgl, wat werkelijk een geheimtip is. Ook hier met kerst en krokus nauwelijks wachtrijen, en hier spreek ik uit eigen ervaring.

Kortom, Zwitserland is mooi, maar duur; Italie is geweldig, goedkoop en het eten is lekker, maar het bier smaakt in Oostenrijk toch het lekkerst.

Op naar Bleiswijk. Al snel was duidelijk dat de voorbereiding niet optimaal was. Wedstrijdshirt vergeten, schoenen vergeten, moesten nog iemand uit bed halen, inloop shirt vergeten en er was er zelfs eentje die het presteerde om tijdens de warming up nog snel een ontbijtje naar binnen gooide. Ik kreeg er een heel slecht voorgevoel van.

En dat kwam helaas ook uit. A1 was zichzelf niet. Geen beleving, geen bezieling, geen sportmentaliteit, geen drive. Dus hadden we weinig in te brengen tegen Weidevogels. Lichtpuntje 2e helft was Judith, die wel met scherp schoot, maar het was ver onder de maat dit keer.

Laat dit een wijze les zijn voor de volgende wedstrijd. Je wedstrijd begint niet op het moment dat de scheids influit, maar minimaal 1, en soms al 2 dagen van te voren. En ja, daar moet je wel eens wat voor opzij zetten of laten.

Een teleurgestelde coach.