ODO 4 – ONDO (G) 4 9 – 12 Er was eens
Door Rob van der Hak
De eerste de beste competitiewedstrijd thuis, op prime time. Je kan bijna niets beters wensen. De oefenperiode was geslaagd te noemen, in nuttige wedstrijden werd gewonnen en verloren en het gevoel was goed. Zoals altijd is de personele bezetting variabel en afhankelijk van het wel en wee van de krasse knarren. Of van hun familie. Of wee in de vorm van bevallingsperikelen, zodat W.G. te M. & family woensdagnacht verblijd werd met de nieuwste telg Niels. En dan natuurlijk de vaderlijke plicht en met trots vervuld lekker veel tijd met de nieuwe spruit door te brengen. Wel niet in de vorm van O.P. te L. met fysiek malheur waardoor een basisplaats ingeruild werd voor de dug out met spijkerbroek. Maar ook wel voor herintreder L.v.B. te M. die op slinkse wijze denkt de zomertrainingen en voorbereidingen te kunnen skippen en dan gewoon lekker een hele pot meedoet in plaats van P. v.d. M. te M., die elders (Goes, naar verluidt) de Ride for the Roses meerijdt en er een lekker weekend uit van heeft gemaakt.
Afijn, de voorbereiding voor deze wedstrijd was wat slap door het later binnenvallen van enkele niet nader genoemde heren (niet S.H. te DP te M.) waardoor het traditionele inschieten in de rust van de wedstrijd voorafgaand aan onze pot thuiswedstrijd deels in het water viel (spreekwoordelijk he, het was gortdroog) In het praatje werd daar op ingehaakt en toen ook Snapchat net ten tonele verscheen kon de match beginnen. Tegen een ONDO waar 2 weken geleden nog tegen geoefend werd. Alhoewel ONDO deze wedstrijd won, was het blijkbaar toch nodig om de selectieprocedure en het definitieve team te wijzigen. en ze waren er niet slechter op geworden. Wederom wist #4 in het eerste kwart niet te overtuigen om niet te zeggen een wat slappe hap op het veld etaleerde. Daardoor werd een achterstand van enkele doelpunten geincasseerd, welke eigenlijk als rode draad door de hele wedstrijd zou lopen. Maar ook al tijdens de slappe hap periode wist #4 op kundige wijze enkel 100% kansen niet om te zetten in doelpunten. Ook in het 2e kwart waar #4 inmiddels op stoom leek te zijn werd weliswaar gescoord maar ook weer dotten van kansen gemist. Met rust een stand van 4-7 en de gebruikelijke puntjes op de i om een coup te kunnen plegen. Heeeel langzaam leek #4 de achterstand terug te kunnen brengen om hopelijk de opponent zodanig nerveus te maken dat ze meer fouten zouden maken. Eenmaal lukte het tot 2 doelpunten terug te komen en hing de aansluitingstreffer letterlijk en figuurlijk in de llucht. N.W. te M. werd nog ingezet voor de moegestreden Snip. Helaas, die aansluiting beleek een illusie en ONDO hield tot het eind stand waardoor de wedstrijd met een 9-12 eindstand werd beeindigd en #4 met zuur in de benen en op het gezicht/in het hoofd de arena verliet. Er had, zoals vaker, meer in gezeten. ALS.
Met dank aan C.v.P. te M. en M.v.V. te M en natuurlijk invallers L.v.B. te M. en N.W. te M. voor het reserve zitten/invallen (top!) gaat #4 komende week de race tegen de vermoeidheid te lijf met een doordeweekse pot op donderdag, gevolgd door een pot op zaterdag (het is lang geleden dat onze krasse knarren lijven geteisterd werden door 3 matches in 8 dagen) zodat we zeer waarschijnlijk wel weer de training gaan overslaan deze week..