ALO 1 – ODO 1   9-11

Door Francois Plieger

Wedstrijdverslag ALO – ODO, zaterdag 9 oktober 2010

Afgelopen zaterdag vertrok een ‘opgewekte’ selectie om 2 uur, vanaf een zonovergoten korfbalcomplex aan de Baanderheer, naar de Haagse Bosjes van Pex, om ALO te bestrijden. Ook in Den Haag was het geweldig weer op het sfeervolle en knusse terrein in de Bosjes. Tot grote schrik van Irma en ondergetekende constateerden we, dat ze bij ALO de dug-outs aan de ‘verkeerde’ kant van het veld hadden geplaatst, namelijk vol in de schaduw. Met belletje naar de plaatselijke aannemer dacht ik dit nog wel even op te kunnen lossen voor het begin van de wedstrijd, maar helaas, de hele dug-out lag aan de ketting.
Voor ALO was het al weer de laatste thuiswedstrijd voor de zaal. Men had er deze middag een heel spektakel van gemaakt, inclusief een echte “prestatie” van beide teams en een soort team van de week, zal ik maar zeggen.
Het talrijk opgekomen publiek stond heerlijk in het zonnetje zich op te warmen voor de wedstrijd, terwijl wij ons, dik aangekleed, terugtrokken in onze iglo langs de lijn.
Winst was deze middag het enige wat telde voor beide teams! ALO had in de eerste 5 wedstrijden 5 punten bijeen gesprokkeld en ODO had slechts één puntje meer. ALO wilde graag de uit gewonnen wedstrijd tegen Ready een goed vervolg geven en voor ODO was het zaak om de nare smaak van de verloren thuiswedstrijd tegen OZC weg te spoelen met een overwinning. Winst zou voor beide teams, aanhaken bij de kop betekenen en verlies, afhaken en een plaatsje in de middenmoot. Kortom, alle ingrediënten waren aanwezig voor een leuke en spannende wedstrijd.
ODO startte goed en een onderschepping in de verdediging betekende balwinst, zonder doelpoging van ALO. In de ODO-aanval werd lekker rondgespeeld en uiteindelijk scoorde Thijs van afstand de 0 – 1. Een schot van een dame bracht ALO weer op gelijke hoogte, 1 – 1. Een foutieve verdediging werd bestraft met een stip en ALO kwam voor het eerst op voorsprong, 2 – 1. Achteraf bleek dit de enige keer geweest te zijn, dat ALO een voorsprong had. Via een schot van Mark kwam ODO weer langszij, 2 – 2. Bianca had maar weinig ruimte nodig om een kort kansje te verzilveren. Opnieuw maakte een dame van ALO gelijk 3 – 3. Daarna was het Tamar die met een doorloop, na een prachtige pass van Sanne, de 3 – 4 op het scorebord zette. ODO werd sterker en sterker en drukte dat ook uit in de score. Via schoten van Tim en Thijs en een vrije bal van opnieuw Thijs werd het 3 – 7. Er waren toen pas 19 minuten gespeeld. In de periode die volgde, probeerde de aanval te geforceerd het verschil te vergroten naar 5 doelpunten. Te veel ballen werden naar binnen geplaatst om te gaan voor de doorloop, in plaats van door te gaan met de ruime opzet van de aanvallen, zoals in de eerste 20 minuten. ALO rook zijn kans en toen een dame met een schot van afstand het verschil weer verkleinde tot 3, veerde het tot dan toe stille Haagse publiek voor het eerst op. Het leek of men er weer in begon te geloven! Toen het vervolgens ook nog 5 – 7 werd, ging het publiek er helemaal voor staan, de kansen leken te keren. Op dat moment herpakte ODO zich prima en liet zich niet van de wijs brengen door de gang van zaken. Ook de scheidsrechter, die een uitstekende wedstrijd floot, bleef consequent fluiten, ondanks gemor aan Haagse zijde. Anton scoorde de 5 – 8 en het gat was weer drie. Vlak voor rust werd het nog 6 – 8, door een schot van een ALO-heer.
In de rust werden de puntjes nog even op de i gezet. Het was van groot belang om na de rust direct te scoren en ze weer op 3 te zetten. De aanval deed wat er van ze verlangd werd. Tim scoorde van grote afstand de 6 – 9! Toen vervolgens Tamar van afstand ook nog de 6 – 10 erin gooide, was het gat weer 4. Er waren toen nog maar 4 minuten gespeeld in de tweede helft. De rest van de speeltijd zouden er nog maar vier doelpunten gescoord worden. Via twee doelpunten van ALO werd het verschil weer 2 en opnieuw veerde het publiek op. Was er dan toch nog wat te halen? Toen Tim een stip mocht nemen, omdat een heer Tamar de bal uit haar handen sloeg, werd het gat weer drie doelpunten. In de speeltijd die volgde, golfde het spel op en neer en kregen beide teams uitgelezen kansen om de score op te voeren. Tot ontzetting van de trainer van ALO werd kans om kans om zeep geholpen. Ook ODO kreeg kansen genoeg, maar scoorde niet. Gelukkig stonden wij toen nog steeds aan de goede kant van de score. Uiteindelijk bracht een strafworp voor ALO de eindstand op het bord, 9 – 11.
Een uitstekende overwinning. Ik begrijp nu ook beter, waarom de selectie zo ‘opgewekt’ vertrok naar Den Haag. Ook deze uitwedstrijd is weer in twee punten omgezet. Uit heeft ODO nu 6 punten behaald uit drie wedstrijden en thuis ‘slechts’ twee uit drie. Laten we daar komende zaterdag verandering in brengen, als de laatste wedstrijd voor de zaal Ready op bezoek komt. Ik hoop op veel publiek en op een zonnetje in onze ‘juist’ geplaatste dug-out! Nu maar afwachten wat de rest van teams uit 1F op zondag gaan doen. Wij hebben ze binnen.

Francois,
Inval teambegeleider.