Scheidsrechtersverhalen: De scheids als eindbaas

We kennen allemaal de korfbalregels en willen iedere zaterdag graag een gezellige en sportieve pot korfbal spelen. Daar hebben we geen scheidsrechters voor nodig… of toch wel?

Stel je voor: een heer snijdt precíes op tijd in, een dame maakt een scherpe actie, de bal krijgt in het strijdgewoel een tikje en… “STRAFWORP!” “SNIJDEN!” “NIKS AAN DE HAND!” “SCHEI-HEIDS!”

In zo’n situatie is het tóch wel handig als één persoon de beslissing neemt. En niet alleen bij de spannende wedstrijden van de A1 is een scheidsrechter belangrijk. Ook bij de E3 heb je een “jeugdwedstrijdleider” nodig die de jonge korfballertjes geduldig uitlegt dat je écht niet met de bal mag lopen of verdedigd mag schieten.

Daarom doen we als ODO ons best om zoveel mogelijk goede (jeugd)scheidsrechters op te leiden. Uiteindelijk hopen we natuurlijk dat de beginnend scheidsrechters het fluiten zo leuk vinden, dat ze ook dóór willen groeien als scheids, en misschien zelfs “buiten de deur” willen gaan fluiten.

In deze serie Scheidsrechtersverhalen neem ik jullie mee in de wondere wereld van de arbitrage. Hoe zit het nou precies met snijden? Wanneer geef je spelhervatting of een stip? En waarom gelden er andere regels bij de Fjes dan bij de senioren?

Volgende week: hoe bepalen we wie welke wedstrijd fluit?