ODO 1 BLIJFT THUIS ONGESLAGEN!!

Door Arno

In het laatste speelweekend van deze competitie stond er voor ODO 1 niets meer op het spel. Er kon dus ontspannen naar de wedstrijd toegeleefd worden, maar er was nog één doel en dat was de ongeslagen status op eigen veld behouden. Voor de tegenstander Weidevogels was er nog een strohalmpje om een beslissingswedstrijd te forceren voor degradatie. Dan moesten zij wel ODO verslaan en Olympia moest verliezen van Achilles. Dit zou dan ook betekenen dat zij 3-kamp moesten spelen. Zover is het echter niet gekomen, want ODO liet het laatste beetje hoop bij Weidevogels vergaan door in het tweede deel van de eerste helft al de wedstrijd naar zich toe te trekken en deze niet meer uit handen te geven.
ODO begon de wedstrijd voortvarend met al binnen 7 seconden de eerste treffer van Sven. Weidevogels was echter ook scherp en wist ook in de eerste minuut te scoren uit een vrije bal. Het andere aanvalvak moest nu even zoeken om dit scherpe begin een vervolg te geven. De aanvallen waren wel goed, maar de doelpunten bleven uit. Na tien minuten wist Mark ODO weer op voorsprong te zetten, maar deze werd ook weer snel gepareerd door Weidevogels. De bezoekers uit Bleiswijk wilde maar wat graag winnen en bleven dan ook knokken voor elke meter, wat resulteerde in een strafworp halverwege de eerste helft. Hiermee namen zij de leiding over van ODO, maar dit was maar van korte duur. Enkele minuten later bracht Iris ons weer op gelijke hoogte. Er brak nu echter weer een doelpuntloze fase aan van tien minuten. Deze werd door Marije doorbroken. Met twee doelpunten op rij kantelde zij de wedstrijd en leefde het team weer op. De rug werd gerecht en er werd nog een slot offensief uitgeperst om voor de rust nog verder weg te lopen. Dit lukte met het schot van Willem, wat de ruststand op 6-3 bracht.
Toen de spelers, voor de laatste keer toegesproken door Arthyn, het veld betraden voor het tweede deel werd duidelijk dat er voor Weidevogels weinig te halen viel in Maasland. Wederom werd er binnen enkele seconden door ODO gescoord. Deze keer was het Willem die raak wist te schieten. Weidevogels probeerde nog wel aan te klampen met twee doelpunten op rij, maar ODO zou het verschil niet meer kleiner laten worden. Willem mocht na een overtreding op Sven vanaf de strafworpstip de 8-5 binnen schieten. Na weer een tegentreffer te hebben geïncasseerd liep ODO echter weg met twee treffers van Mark en was het halverwege de tweede helft 10-6. Deze voorsprong zou ODO niet meer weggeven en de wedstrijd controleren. Voor ODO brak nu een periode aan waarin er gezocht werd naar de juiste kansen en er werden steeds lange aanvallen gespeeld. Met een treffer van Sanne A. en Mark werd het verschil vijf en werd het tijd voor de publiekswissels van de afzwaaiers. Sven mocht als eerste de bloemen in ontvangst nemen. Hij neemt afscheid van de selectie met pijn in z’n hart. Hij zou nog wel verder willen, maar gezien het blessure leed wat hem achtervolgt is dat niet verstandig. Toen Sanne A. even later de 13-8 gescoord had was het ook voor haar tijd om de bloemen in ontvangst te nemen. Zij houdt het na zes jaar selectie voor gezien en gaat de tijd die ze nu overhoud aan andere dingen besteden. Er waren nog wel een aantal minuten te gaan, dus weer even de focus op het veld. Willem mocht voor de tweede keer op de stip gaan staan en scoorde koel de 14-8, nadat hij bij zijn doorloop bijna gelanceerd was door zijn tegenstander. Dit bleek later de laatste ODO treffer te zijn. Weidevogels bleef tegen beter weten in vechten voor wat het waard was, wat resulteerde in de uiteindelijke eindstand, 14-9.
Hiermee bleef ODO thuis dit voorjaar ongeslagen en kon er naar de grand finale toegeleefd worden. Hier werd de aandacht verlegd naar de begeleiding van de selectie. Zowel Alex als Arthyn stoppen bij ODO als trainer. Van hen werd op gepaste wijze afscheid genomen. Ook ondergetekende stopt als teambegeleider van onze selectie. Na vijf mooie jaren met de ups en downs, wordt het denk ik tijd voor een nieuw gezicht op de bank. Ik heb er altijd van genoten om met de jongelui op stap te gaan over ’s lands wegen. Ik wil dan ook de spelers en trainers waar ik mee samen gewerkt heb bedanken voor de leuke jaren en we zullen elkaar zeker nog tegen komen.
Tot ziens allemaal, Arno.