Tweede helft

Door Dré

Wat is het toch met de tweede helft bij vijf. Terg naar vertrouwd beeld op het kunstgras: Een ietwat matige eerste helft gevolgd door goed maken van de achterstand in de tweede. En dan ook lekker vaak winnen. Een fijn beeld. Een beeld wat de eerste helft van de zaalcompetitie ook waargemaakt kon worden. Natuurlijk wordt dan besproken dat er eerste helft beter moet en kan. Dat het lekkerder ballen is met een voorsprong vanaf het begin. En meer van die wijze praat.

Maar dan nu in de deel twee van de zaalcompetitie. Ergens is het helemaal mis gegaan. Vervelend beeld op het beton van de zaal: Wedstrijd begint kabbelend. ODO scoort rustig een paar ballen. Laat er tussen door nog één of twee door. Tegen de rust aan begint de snelheid erin te komen. Met rust staat het dan zo’n beetje gelijk of voor. Niks aan de hand denken we dan. We hebben onze tweede helft nog. De altijd betere helft. De helft waar het gebeurd. Als een feestje waar het later wel leuk wordt. De toegift waar de gitarist wel los gaat en blijkt te kunnen spelen.

Mis gedacht. De tweede helft is niet beter meer. De tweede helft is de eerste helft. Ineens is er daar dan de achterstand in de tweede helft. Schrik en herstel volgen. Maar dan is de tweede helft van de tweede helft te kort om het nog goed te maken. En dan van die nare verliespartijen. Met één of twee punten. Waar je nog een poosje een zure smaak van in je mond krijgt. Waar een gemiste honderd procent kans of stip misschien het verschil kon maken. Als jij dat en ik dat en dan zus en zo. Naar verliezen noemen we dat.

Wat te doen nu. Om het tij te keren of in ieder geval weer eens een keertje te winnen. Twee opties zijn er. De eerste is gewoon vet voorkomen in de eerste helft en tweede helft beetje uitballen. Niet echt iets waar we gebleken goed in zijn. Tweede optie is misschien wat afwijkend van de heersende moraal, maar bewezen succes in de eerste helft van de competitie. Het gaat als volgt. In de schijnbaar geneutraliseerde eerste helft laten we ons een beetje afzakken. Zo net tussen de auto’s in wieler termen. Laat de andere maar denken dat ze kunnen winnen. Dan zo tegen rust gaan we terugkomen. Zowel in moraal als score opbouwend. Met de rust hangen we weer aan het peloton. In de twee helft gewoon in de aanval. Sjorren in de aanval dat het een lust is. Voorkomen op karakter en gewoon lekker winnen. Want met één of twee punten winnen is prima. En een spannende wedstrijd en twee punten. Noem ik dan win-win.

Lianne mag volgende keer een stukje schrijven. Conform de wat vergeten maar altijd in ere traditie wik ik u wijzen op het ODO 5 weekliedje. Deze week Alex Roeka met Verlangen Naar De Koers. Te bereiken via http://tinyurl.com/ODO5weekliedje. Spotify is dan wel handig.