ODO 1 HEEFT WEER GLANS IN DE LAATSTE THUISWEDSTRIJD.

Door Arno van Leeuwen

Deze week geen heerlijk zomerzonnetje op de zaterdag. Het was een beetje herfstachtig met veel wind en ook af en toe een spatje regen. Het voorprogramma was ook al geschrapt, omdat ONDO hun 2e team niet compleet kon krijgen. Hierdoor hing er voor de wedstrijd een erg rustige sfeer op ons sportpark. Het leek wel één van de uitwedstrijden van dit seizoen. Misschien was dit wel de oorzaak dat we deze wedstrijd naar ons toe zouden trekken, want we hebben dit seizoen alleen uit bij OZC verloren. Laat dit nou net dat de enige uitwedstrijd geweest zijn waar wel veel thuispubliek bij aanwezig was. De stilte voor de wedstrijd zou dus wel eens goed kunnen zijn voor de concentratie van de spelers.
Het begin van de wedstrijd startte, zoals wel vaker dit seizoen, wat moeizaam. Anton, die vandaag topscoorder zou worden, wist de korf binnen een minuut te vinden, maar de 2-0 kwam er niet. ALO wist na 7 minuten de gelijkmaker te scoren en ook direct de leiding in de wedstrijd te nemen, door de 1-2 te maken. Michiel was zijn tegenstander te snel af en wist met zijn doorloop ons weer op gelijke hoogte te brengen. Onze eerste aanval had echter een dipje en kon even geen goede aanval op te zetten. Dit lukte wel bij ALO, die toch een paar lastige dames in het veld hebben staan. Zij wisten hun ploeg naar een 2-4 voorsprong te schieten. Onze tweede aanval deed wel wat er van hen verwacht werd. Michiel nam zijn vak op sleeptouw en poetste het verschil eigenhandig weg. Het terras begon inmiddels vol te stromen met publiek, waarbij ook veel oud ODO coryfeeën waren. Tijd dus om even aan te zetten en dit publiek laten zien dat we bij ODO nog steeds kunnen korfballen. Het eerste vak begon nu ook te draaien en wist ons, via een stip van Thijs en weer een schot van Anton, op voorsprong te zetten. De tegenstander zou nog één keer de marge verkleinen naar 1 doelpunt, maar de laatste 10 minuten van de 1e helft waren voor ODO. In deze fase wisten we het gat met doelpunten van Tim, Anton en Bianca te vergroten naar 9-5.
Bij deze stand werden we in de kleedkamer bij gepraat door Paul en werden er weer wat verbeter punten gegeven. Voor het vele publiek wilde we deze wedstrijd met glans afronden, dus zouden we de 2e helft starten met waar we mee bezig waren, doelpunten maken. Het eerste doelpunt zou echter van ALO komen. Wij werden daar nu niet zenuwachtig van en in de volgende 6 minuten zou het druk worden bij de korf voor het terras. Onze voorsprong werd vergroot naar 13-6 door doelpunten van Anton, Thijs, Babette en Tamar. Na een tegendoelpunt van ALO, maakte Anton met zijn 4e treffer het verschil weer 7. ODO nam even een adempauze van een minuut of 10, waarin ALO wat terug kon doen. Het verschil zou met 2 doelpunten slinken, voordat wij weer aanzette om een leuke score op het bord te zetten in de laatste thuiswedstrijd van Irma en Babette. Nadat Sanne er 15-9 van gemaakt had met een mooie doorloop, was het tijd voor de publiekswissel van onze Benjamin, Babette die de bloemen blij verrast in ontvangst nam. Jakomijn mocht gelijk op de stip gaan staan om een vrije bal te nemen, die ook verzilverd werd. De laatste 10 minuten werden Sanne de Raadt en Sven nog ingebracht voor Tamar, die verkeerd landde en haar enkel blesseerde, en Michiel die genoeg gedaan had deze wedstrijd en zijn rug wilde ontzien. Met nog iets meer dan 5 minuten op de klok ging ODO weer helemaal los en werd het publiek getrakteerd op vier doelpunten van Thijs, Tim, Sven en Bianca. Één van de ALO dames vond 20-9 geen mooie einduitslag en maakte in de slotseconde nog de 20-10 uit een afstandschot. Eigenlijk wel een mooie eindstand om bij af te fluiten, wat de scheidsrechter ook deed. Hiermee werd Irma bij haar laatste thuiswedstrijd getrakteerd op één doelpunt voor elk jaar dat zij bij ons was als verzorgster. Mooier had de afscheidsreceptie niet kunnen beginnen.
Met deze overwinning voeren we de druk bij Ready wat op en zullen zij moeten winnen bij Juliana, om dit weekend het kampioenschap te beslissen. Wij hopen stiekem op een gelijkspel, zodat ook wij hier weer een rol in kunnen gaan spelen. We zullen het moeten afwachten wat het wordt. Ons rest alleen nog de laatste wedstrijd tegen de koploper in Den Haag. Dit wordt ook de laatste wedstrijd in het vlaggenschip voor Jakomijn, die onze trainingstijden steeds lastiger kan combineren met de slaaptijden van haar kinderen. Als tweede rede gaf ze aan zich niet meer goed genoeg te vinden om in 1 te spelen, maar daar denken haar teamgenoten toch anders over.
Het is te hopen dat het volgende week weer wat meer zomer is, zodat u allen weer zonder paraplu naar Den Haag kunt komen om de laatste wedstrijd van dit seizoen te aanschouwen. Ik hoop op een grote opkomst uit Maasland. De wedstrijd start om 15:30 uur aan de Escamplaan 61G in Den Haag.
Tot zaterdag, Arno.