Weidevogels 1 – ODO 1 (19-18)
Na een spannende wedstrijd vorige week tegen WION, die helaas verloren werd, was het deze week de beurt aan Weidevogels. Een oude bekende waar we al meerdere malen leuke wedstrijden tegen hebben mogen spelen. Een goede ploeg waarvan we van te voren al wisten dat ze tot het einde zullen doorknokken, dus dit moesten wij ook gaan doen. Ter voorbereiding aan de wedstrijd hebben we weer hard getraind. Helaas niet in de basisopstelling, maar toch met volle inzet. Ook tijdens de trainingen hebben we weer gemerkt dat je als vak zoveel kan bereiken als je samen verdedigd, veel druk geeft en elkaar hierin steunt en coacht. Dit vertrouwen moesten we meenemen naar de wedstrijd.
De dag begon al goed met droog weer en een lekker zonnetje, dus dat zat in tegenstelling tot vorige week al mee. Na een half uur warmlopen en inschieten konden we dan toch eindelijk beginnen.
De wedstrijd werd geopend door twee doelpunten van een dame van Weidevogels. Geen probleem nog, gewoon door blijven gaan en scherp blijven. De scheids was alert en floot veel voor vrije ballen. Gelukkig maakte Willem het snel gelijk door twee van deze vrije ballen erin te gooien. Het bleef de hele tijd gelijk opgaan. Het verschil in doelpunten is niet groter geweest dan 2, waardoor we wisten dat alles nog kon gebeuren en we dus niet mochten verslappen. Zo gingen we ook de rust in met een 11-11 tussenstand. In de kleedkamer bespraken we de vele damesschoten en -doelpunten. Hier moesten we alert op zijn en ons spel een beetje op aanpassen. De dames moesten volle bak gaan verdedigen en de heren hierdoor goed voorverdedigen; hier komt het stukje ‘verdedigen als vak’ weer terug en zie je hoe belangrijk dit vertrouwen in elkaar is. Ook werd verteld dat we moeite hadden met de rebound en dat we hierdoor slimmer moesten gaan spelen, in plaats van veel te rennen.
De tweede helft bleef de scheids doorgaan met het geven van vrije ballen, ook voor situaties waar we eigenlijk niet eerder op gefloten zijn. Zo mochten we de paal niet vasthouden of überhaupt aanraken, wat nogal wennen was. Aan de kant van Weidevogels werden een aantal spelers gewisseld waardoor we op scherp moesten blijven staan. We bleven de gehele wedstrijd dicht bij elkaar qua doelpunten en hielden het hierdoor onwijs spannend. Met nog 2 minuten op de klok stonden we 18-18. En waar kies je dan voor? Voor nog even een aanval je best doen om een doelpunt te maken, met als risico dat zij de bal onderscheppen en ook nog een kans hebben? Of kies je voor het rustig uitspelen en dan eindigen in een gelijkspel? Uiteindelijk was het helaas Weidevogels die het laatste woord had en de beslissing nam, door er nog een afscheidsschot in te gooien. We kregen hierna nog een paar kansen, maar helaas lag het geluk niet aan onze kant. 19-18..
We hebben de hele wedstrijd onwijs veel inzet getoond, maar helaas mochten we onszelf hier niet voor belonen. Zuur is zacht uitgedrukt.. Toch mogen we ook trots zijn op onszelf dat we de hele wedstrijd 100% hebben doorgezet en samen 18 doelpunten hebben gemaakt. Als we deze spirit vasthouden zitten er zeker nog een aantal leuke wedstrijden aan te komen. Om te beginnen met Tjoba volgende week. Onze laatste thuiswedstrijd van dit veldseizoen, dus hopelijk met mooi weer, veel publiek en een positieve uitslag! Alle supporters en reserves bedankt en hopelijk tot volgende week!
Liefs, Cynthia
